kır(ı)k

 

semadan gelen kırk kuş kondu kırık dala

sesleri nehrin çağlayan sesine karıştı

güzelliğin serçe parmağına konan isyan etti

sonunda göğün deryasından düştü balıklar

yüzmeyi öğrendi susuzluk çeken sözcükler

imgeler diyarından kalbi kırık kırk havalandı

 

bulut yağmura “abi deme lazım olur” dediğinde

yeryüzü bu aşktan cevabını ıslanarak alırdı

kırk kere söylersen kırk birinci dilek tutardı

yarım elmaya edilen şaman duası bittiğinde

sevda savaşında yara alan yürek dikiş tutarmış

 

ormanda saklanan çocuk bir fısıldasa şehir yıkılırdı

4,0 şiddetinde bir depreme bile dayanamazdı sevgisizlik

devrik cümlelerin arkasına saklanan kendine sığınırdı

samimiyetsizliğe güneş vursa da gölgesi kaybolurdu

caddelere mahkûm ağaçlar özgürlüğe yaprak dökerdi

yere düşen sayfayı kırklı yaşlarda şairin biri ayağa kaldırırdı

 

bulut yağmura “abi deme lazım olur” dediğinde

yeryüzü bu aşktan cevabını ıslanarak almış

kırk kere söylersen kırk birinci dilek tutarmış

yarım elmaya edilen şaman duası bittiğinde

sevda savaşında yara alan yürek dikiş tutarmış

 

✔ küsuratsız pi

kusuratsiz.pi

kırk
:: paylaş ::
Etiketlendi:                     

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir