tokgözlü zamanın aç çocuğu kar fırtınasından çıkıp güneşli düşlerde erittim kendini kumsala bırakmış ressamını yitirmiş hislerimi… sahipsiz ütopya değildi beni dağların doruklarına çıkaran… amaçsız adım değildi beni sevgi yollarında yürüten… dalsız ağaç değildi beni çiçek deryasına boğan…