bakışına inşa ettiğim ülke her bakışında düşlerimin kapıları aralanıyor kendimi geride bırakıp senin topraklarına ayak basıyorum gözlerin sevdalı bir deryanın ortasında yükselen dağ sana ulaşmak için sözcüklerimin paçalarını sıvıyorum içtenliğini hissedince ıslanmamak mümkün mü düşüncelerim senin sevda kadehinden taşıyor
şeker dağıtan sokaklar
şeker dağıtan sokaklar insan kendisi ile baş başa kaldığında biriktirdiği gürültülerden uzaklaşır sonradan vazgeçse bile nice kararlar alır göremediği baharlara sözler verir saksıların kalbini kırmaya ant içer çiçekleri caddelerde koşarken düşler tüm kasıntı sınırları kaldırır ortak bir
iznin olursa kalbinin kapısını kıracağım
iznin olursa kalbinin kapısını kıracağım soğuk insanların tipisi her yanımı sarınca sıcak, içten bir köşe ararım kendime uluyan intikam dizeleri ecelimin topraklarından gelince bilirim, gönlüme çöken kışın çok zor geçeceğini ben sadece avucumdaki kalbi sıkışmış kar tanelerine güveniyorum
hepsi boş değil mi
aklımdaki şiir
aklımdaki şiir kapımı çalıp kaçan gizemli biri gibiydi ben sadece kim olabileceğini tahmin ederdim yıllarım hep böyle geçti gece yarısı açık kapıdan boş sokağa bakarak bir ara yazdıklarımdaki havlama seslerinden şüphelendim sanki asil sokak köpeği aklımdaki şiiri muştuluyordu barınaktan