barışa koşan savaş atı
içimde kopar isimsiz bir fırtına
ağacımın kökleri tutunur yarına
yapraklarım asker olmuş da
feda eder kendini toprağına…
nice kan deryası gördü gözlerim
ölü dizeler arasında asi sözcüklerle gezinirim
savaş emrini veren şair olamaz, bilirim
bu yüzden hep kendimle cenk ederim…
koşarım hep umudun taşlı yollarında
her gece sınırlarımı geçerim dörtnala
güzellikleri anlatıp dururum ben bana
akşamdan sabaha belki değişir dünya
boynumda imgelerle dolu silahım
aşkın diyarına ulaşmak için koşarım
tek kişilik ordu gibi dağları aşarım
ne de olsa barışa koşan savaş atıyım…
✔ küsuratsız pi
barışa koşan savaş atı