barışa koşan savaş atı

barışa koşan savaş atı   içimde kopar isimsiz bir fırtına ağacımın kökleri tutunur yarına yapraklarım asker olmuş da feda eder kendini toprağına…   nice kan deryası gördü gözlerim ölü dizeler arasında asi sözcüklerle gezinirim savaş emrini veren şair olamaz, bilirim