barışa koşan savaş atı içimde kopar isimsiz bir fırtına ağacımın kökleri tutunur yarına yapraklarım asker olmuş da feda eder kendini toprağına… nice kan deryası gördü gözlerim ölü dizeler arasında asi sözcüklerle gezinirim
"kendine gel, kapı açık... 🏴"