elbette gördüm

elbette gördüm

 

üstündeki yırtık düşlerin pelerini ile

şehri avuçlarına alarak koşuyor

korkak masal kahramanlarını yere seriyor

erik dalında asılı kalmış çocukluğum

 

ömür penceresinden dalarak izliyor

telaşların sokaklarda çarpışmasını

özgür çıkıp parya olarak dönen

kendini uzaklarda arayan gençliğim

 

iç sesi artarken kısılan sesi ile

içinde büyüttüğü ozanı emekliye ayırıyor

zaman cümlesinin sonuna nokta koyuyor

kendi çapında kırkambar yaşlılığım

 

benliğimi doğduğum beşiğe gömdüm

anamın dua gibi sözlerine aç ağlarken

hangi sofraya otursam kardeşliği bölüştüm

baharda direnç çiçekleri ile zafere yürürken

 

bunların hepsini elbette gördüm

bana mantıktan bahsetmeyin

filozofların aforizmalarını canevime gömdüm

 

bunların hepsini elbette gördüm

acılar dağına yuva yapsam da

aşkın şarkısı döküldü kanatlarımdan

 

bunların hepsini elbette gördüm

cihan büyük bir mezarlık olsa da

insan umudu yaşattığı kadar var

 

✔ küsuratsız pi