kaygı kayığı

kaygı kayığı

karanlık denizin ortasındaydı

ama nereye baksa lebideryaydı

bir parça güvene tutunmuştu

kendini kıyıdan kıyıya vurmuştu

dalgalar gözlerinde taşıyordu

hesaplaşmalar beynine mekân kurmuştu

ya göktaşı düşseydi

ya yertüyü havalansaydı

tutunacak dal bulamadı

kendi ormanına sığındı

limanları yakalı çok oldu

denge dedikleri şehri biliyordu

akıl verenlere veda ediyordu

düşünceler ile cenkteydi

sorgulayan dualarla sallandı durdu

kendini derin sularda buldu kaygı kayığı

derine indikçe ruhuna dokundu

gurur duydu çıplak gerçeklerinden

✔ küsuratsız pi